در حالي كه خطر عسل براي سلامتي نوزاد اندك است، مصرف اين خطر تا يك سالگي توصيه نمي شود و سپس دادن عسل بي خطر تلقي مي شود. مسموميت جنون آميز عسل در نتيجه خوردن عسل حاوي گريانوتوكسين است. عسل حاصل از گلهاي رودود زيرا ممكن است باعث مسموميت با عسل شود. علائم شامل سرگيجه، ضعف، تعريق بيش از حد، حالت تهوع و استفراغ است. به ندرت ممكن است فشار خون پايين، شوك، بي نظمي ريتم قلب و تشنج رخ دهد كه موارد نادري منجر به مرگ مي شود. مسموميت با عسل هنگام استفاده از عسل و عسل فرآوري نشده "طبيعي" كشاورزاني كه ممكن است تعداد كمي كهير داشته باشند، بيشتر است. تصور مي شود كه فرآوري تجاري، با تركيب عسل از منابع متعدد، سموم را رقيق مي كند
زماني كه زنبورها در نزديكي بوته هاي توتو (Coriaria arborea) و حشره قيف تاك (Scolypopa australis) قرار گيرند، عسل سمي ممكن است ايجاد شود. هر دو در سراسر نيوزيلند يافت مي شوند. زنبورها عسلك توليد شده توسط حشرات قيف تاك كه از گياه توتو تغذيه مي كنند جمع آوري مي كنند. اين توتين سم را وارد عسل مي كند. تنها چند منطقه در نيوزيلند (شبه جزيره كوروماندل، خليج شرقي پلنتي و صداهاي مارلبورو) اغلب عسل سمي توليد مي كنند. علائم مسموميت با توتين شامل استفراغ، هذيان، سرگيجه، افزايش تحريك پذيري، بي حالي، كما، و تشنج شديد است. براي كاهش خطر مسموميت با توتين، انسان نبايد عسل گرفته شده از كندوهاي وحشي در مناطق پرخطر نيوزيلند را بخورد. از دسامبر 2001، زنبورداران نيوزيلندي ملزم به كاهش خطر توليد عسل سمي با نظارت دقيق توتو، قيف تاك، و شرايط جستجوي علوفه در فاصله 3 كيلومتري (2 مايلي) از زنبورستان خود بودند.[نيازمند منبع] مسموميت به ندرت خطرناك است.
صد گرم عسل حدود 1270 كيلوژول (304 كيلو كالري) انرژي بدون مقادير قابل توجهي از مواد مغذي ضروري را فراهم مي كند. عسل كه از 17 درصد آب و 82 درصد كربوهيدرات تشكيل شده است، داراي محتواي كمي چربي، فيبر غذايي و پروتئين است. عسل مخلوطي از قندها و ساير كربوهيدرات ها، عمدتاً فروكتوز (حدود 38٪) و گلوكز (حدود 32٪) است، با قندهاي باقي مانده از جمله مالتوز، ساكارز و ساير كربوهيدرات هاي پيچيده. شاخص گليسمي آن بسته به نوع آن از 31 تا 78 متغير است. تركيب خاص، رنگ، عطر و طعم هر دسته اي از عسل به گلهايي كه توسط زنبورهاي عسل توليد مي شود بستگي دارد.