ماياهاي باستاني گونه هاي جداگانه اي از زنبورهاي بي علف را اهلي كردند كه از آنها براي اهداف مختلفي استفاده مي كردند، از جمله ساختن بالشه ، يك نوشيدني الكلي شبيه علف. استفاده از زنبورهاي بي علف به عنوان پرورش ماهي ناميده مي شود كه از زنبورهاي قبيله Meliponini نامگذاري شده است - مانند Melipona quadrifasciata در برزيل. اين تنوع نگهداري زنبور عسل امروزه نيز در سراسر جهان مشاهده مي شود. به عنوان مثال ، در استراليا ، زنبور بي علف Tetragonula carbonaria براي توليد عسل خود نگهداري مي شود.
بررسي علمي زنبورهاي عسل
فقط در قرن 18 بود كه فيلسوفان طبيعي اروپايي مطالعه علمي مستعمرات زنبورها را آغاز كردند و جهان پيچيده و پنهان زيست شناسي زنبورها را درك كردند. سوامردام ، رنه آنتوان فرشول د رئومور ، چارلز بونت و فرانسوا هوبر در ميان اين پيشگامان علمي برجسته بودند. سوامردام و رئومور از اولين كساني بودند كه از ميكروسكوپ و كالبد شكافي براي درك زيست شناسي داخلي زنبورهاي عسل استفاده كردند. Réaumur يكي از اولين كساني بود كه يك كندو مشاهده شيشه اي براي مشاهده بهتر فعاليت ها در كندوها ساخت. او ملكه هايي را كه در سلولهاي باز تخمگذاري مي كردند مشاهده كرد ، اما هنوز تصوري از نحوه لقاح ملكه نداشت. هيچ كس تا به حال شاهد جفت گيري ملكه و هواپيماي بدون سرنشين نبوده است و بسياري از نظريه ها معتقد بودند كه ملكه ها خود بارور هستند ، در حالي كه ديگران معتقد بودند بخار يا مياسما ناشي از هواپيماهاي بدون سرنشين ملكه ها را بدون تماس فيزيكي مستقيم بارور مي كند. هوبر اولين فردي بود كه با مشاهده و آزمايش ثابت كرد ملكه ها توسط هواپيماهاي بدون سرنشين در خارج از محدوده كندوها ، معمولاً در فاصله بسيار دور ، تلقيح مي شوند.
آپيتراپي شاخه اي از طب جايگزين است كه از محصولات زنبور عسل شامل عسل خام ، ژل رويال ، گرده ، بره موم ، موم و آپيتوكسين (زهر زنبور عسل) استفاده مي كند. اين ادعا كه آپيتراپي سرطان را درمان مي كند ، كه برخي از طرفداران آپيتراپي آن را مطرح مي كنند ، هنوز توسط پزشكي مبتني بر شواهد پشتيباني نمي شود.
نيش مي زند
گزش دردناك زنبورها بيشتر مربوط به غده سمي و غده دوفور است كه غدد برون ريز شكمي حاوي مواد شيميايي مختلف هستند. در Lasioglossum leucozonium ، غده Dufour بيشتر حاوي اكتادكانوليد و همچنين مقداري ايكوزانوليد است. همچنين شواهدي از n-trisغير مجاز مي باشدane ، n-heptaغير مجاز مي باشدane ، و 22-doغير مجاز مي باشدanolide وجود دارد. با اين حال ، ترشحات اين غدد مي تواند براي لانه سازي نيز استفاده شود.
زنبورهاي بومي استراليا
استراليا داراي بيش از 1700 گونه زنبور عسل بومي است. زنبورها گرده گل ها را براي تغذيه بچه هاي خود جمع آوري مي كنند. مگس ها اين كار را نمي كنند ، اگرچه ممكن است در حال خوردن گرده ديده شوند ، بنابراين تشخيص هميشه آسان نيست.
نيش يا نيش ، انفرادي در مقابل اجتماعي
يازده گونه ، زنبورهاي بومي اجتماعي ، در دو جنس Tetragonula و Austroplebeia هستند و نيش ندارند.
از بقيه ، كه زندگي انفرادي دارند ، هيچ كدام تهاجمي نيستند و اكثر آنها نمي توانند از نيش خود در انسان استفاده كنند زيرا براي انجام اين كار بسيار كوچك هستند. نمونه هاي بزرگتر از زنبورهاي بومي استراليا در صورت دست زدن يا خرد كردن مي توانند گاز بگيرند.
نيش اكثر گونه هاي بومي استراليا از زنبور عسل باعث ناراحتي نسبتاً جزئي براي اكثر مردم مي شود - "نه به اندازه دردناك مورچه هاي گاو نر يا زنبورهاي كاغذي و فقط چند دقيقه طول مي كشد". با اين حال ، آنها ممكن است بيش از يك بار نيش بزنند و مي توانند باعث واكنش آلرژيك شوند - افزايش اثر در ارتباط با قرار گرفتن مكرر در معرض آنتي ژن.
به عنوان انگلهاي مولد
انگلهاي برود در چندين خانواده زنبور عسل از جمله زير خانواده apid Nomadinae مشاهده مي شوند. ماده هاي اين گونه ها فاقد ساختار جمع آوري گرده (scopa) هستند و لانه خود را نمي سازند. آنها معمولاً وارد لانه گونه هاي گردآور گرده مي شوند و تخم هاي خود را در سلولهاي تهيه شده توسط زنبور ميزبان مي گذارند. هنگامي كه لارو زنبور "فاخته" بيرون مي آيد ، توپ گرده لارو ميزبان و اغلب تخم ميزبان را نيز مي خورد. به طور خاص ، گونه زنبورهاي قطبي ، Bombus hyperboreus يك گونه مهاجم است كه به زنبورهاي ديگر از زير جنس حمله مي كند و آنها را به بردگي مي گيرد. با اين حال ، برخلاف بسياري ديگر از انگلهاي پرورش زنبور عسل ، آنها داراي سبد گرده هستند و اغلب گرده جمع آوري مي كنند.
در جنوب آفريقا ، كندوهاي زنبور عسل آفريقايي (A. mellifera scutellata) توسط كارگران انگلي زنبور عسل كيپ ، A. m در حال نابودي است. capensis اين تخم هاي ديپلوئيد ("thelytoky") مي گذارند و از پليس عادي كارگران فرار مي كنند و منجر به نابودي مستعمره مي شود. سپس انگل ها مي توانند به كندوهاي ديگر منتقل شوند.
زنبورهاي فاخته در زيرجنوب Bombus Psithyrus از نظر ظاهري و اندازه با خويشاوندان خود ارتباط نزديكي دارند و شبيه آنها هستند. اين الگوي مشترك باعث ايجاد اصل اكولوژيكي "حكومت امري" شد. برخي ديگر زنبورها را در خانواده هاي مختلف انگل مي زنند ، مانند Townsendiella ، يك شته كوچي ، دو گونه از آنها كليپتوپارازيتهاي جنس داسپوداييد Hesperapis هستند در حالي كه گونه هاي ديگر در همان جنس به زنبورهاي هالتيك حمله مي كنند.
زنبورهاي شبانه
چهار خانواده زنبورها (Andrenidae ، Colletidae ، Halictidae و Apidae) شامل برخي از گونه ها هستند كه به صورت كرپوسكولار هستند. بيشتر آنها گرمسيري يا نيمه گرمسيري هستند ، اما برخي در مناطق خشك و در عرض جغرافيايي بالاتر زندگي مي كنند. اين زنبورها ocelli را بسيار بزرگ كرده اند ، كه به نور و تاريكي بسيار حساس هستند ، اگرچه قادر به ايجاد تصوير نيستند. بعضي از آنها داراي تركيب تركيبي روي هم شكستن هستند: اينها خروجي بسياري از عناصر چشم مركب خود را تركيب مي كنند تا نور كافي براي هر گيرنده نوري شبكيه فراهم شود. توانايي آنها در پرواز در شب باعث مي شود از بسياري از شكارچيان اجتناب كنند و از گلهايي كه شهد توليد مي كنند يا فقط در شب استفاده كنند.
هاپلوديپلوئيدي براي ارتباط اجتماعي نه ضروري است و نه كافي. برخي از گونه هاي اجتماعي مانند موريانه ها هاپلوديپلوئيد نيستند. برعكس ، همه زنبورها هاپلو ديپلوئيد هستند اما همه آنها جنبه اجتماعي ندارند و در بين گونه هاي شادي اجتماعي بسياري از ملكه ها با چندين نر جفت مي شوند و خواهرهاي ناتني ايجاد مي كنند كه تنها 25 درصد از ژن هاي يكديگر را به اشتراك مي گذارند. اما ، تك همسري (ملكه ها به طور مجرد جفت گيري مي كنند) حالت اجدادي براي همه گونه هاي اجتماعي است كه تا كنون مورد بررسي قرار گرفته است ، بنابراين به احتمال زياد هاپلوديپلوئيدي به تكامل اجتماعي در زنبورها كمك كرده است.
اجتماعي بودن
اطلاعات بيشتر: Eusociality
زنبورها ممكن است منزوي باشند يا در انواع مختلف جوامع زندگي كنند. به نظر مي رسد اتحاد اجتماعي از حداقل سه منشأ مستقل در زنبورهاي هالكتيد سرچشمه گرفته است. پيشرفته ترين آنها گونه هايي با مستعمرات اجتماعي هستند. اينها با مراقبت هاي مشاركتي و تقسيم كار به بزرگسالان باروري و غير باروري ، و نسل هاي همپوشان مشخص مي شوند. اين تقسيم كار گروههاي تخصصي را در جوامع اجتماعي ايجاد مي كند كه به آنها كاست مي گويند. در برخي از گونه ها ، گروه هاي زناني كه با هم زندگي مي كنند ممكن است خواهر باشند ، و اگر تقسيم كار در گروه وجود داشته باشد ، آنها نيمه اجتماعي تلقي مي شوند. اگر اين گروه ، مادري (ملكه) و دخترانش (كارگران) باشد ، eusocial ناميده مي شود. وقتي كاستها جايگزينهاي رفتاري صرفاً بدون هيچ گونه تمايز مورفولوژيكي به جز اندازه هستند ، مانند بسياري از زنبورهاي كاغذي ، اين سيستم به لحاظ ابتدايي جنبه هاي اجتماعي در نظر گرفته مي شود. هنگامي كه كاست ها از نظر مورفولوژيكي گسسته هستند ، اين سيستم بسيار اجتماعي تلقي مي شود.
لبه ناهموار براي ايجاد شيارهاي بافت دار براي بهبود كشش موم و لبه مستقيم براي تراشيدن موم ناخواسته استفاده مي شود. علاوه بر لبه مستقيم براي برداشتن موم ، برخي از شانه هاي مومي حتي داراي لبه خميده داخلي براي ريل ها هستند (مانند موم جنسي آقاي شوگ "شانه جنسي"). علاوه بر اين ، شانه هاي مومي مي توانند داراي ويژگي هايي مانند كليد باله ، بازكن بطري يا ضربه محكم و ناگهاني براي حمل (اتصال به حلقه جيب داخلي ، بند بند يا بند بند بند) باشند.
درجه حرارت
بيشتر موم هاي موج سواري داراي محدوده دماي آب هستند كه براي آن ايده آل است. مومي كه در آب سردتر از درجه آن استفاده مي شود سفت مي شود و چسبندگي لازم را براي روي صفحه نگه نمي دارد ، در حالي كه مومي كه در آب گرمتر از درجه آن استفاده مي شود ممكن است ذوب شود. اين امر استفاده از نوع صحيح موم را مهم مي سازد.
كاربرد
موم سورفورد با قرار دادن ابتدا يك لايه روي تخته تميز استفاده مي شود. اين كت پايه سخت تر ، يك الگوي برجسته روي تخته موج سواري ايجاد مي كند كه موج سوار به آن مي چسبد. سپس روي لايه اصلي را با يك موم با درجه حرارت مناسب مي پوشانند.
هنگام استفاده مجدد از موم تخته موج سواري ، هميشه حذف همه لايه هاي موم براي اطمينان از بهترين نتايج بسيار مهم است.
زنبور عسل
زنبورها حشره هايي هستند كه بال آنها نزديك به زنبورها و مورچه ها است و به دليل نقش خود در گرده افشاني و در مورد شناخته شده ترين گونه زنبورها ، زنبور عسل غربي ، براي توليد عسل شناخته مي شوند. زنبورها از نسب تك خوشه اي در خانواده فوق العاده Apoidea هستند. آنها در حال حاضر يك كلاد به نام Anthophila در نظر گرفته مي شوند. بيش از 16000 گونه زنبور شناخته شده در هفت خانواده بيولوژيكي شناخته شده وجود دارد. برخي از گونه ها - از جمله زنبورهاي عسل ، زنبورها و زنبورهاي بي نيش - به طور اجتماعي در مستعمرات زندگي مي كنند در حالي كه اكثر گونه ها (> 90)) - از جمله زنبورهاي ماسون ، زنبورهاي نجار ، زنبورهاي برگ برنده و زنبورهاي عرق - منفرد هستند.
برودكامب به مرور تيره مي شود ، به دليل پيله هاي خالي و پوست لاروي ريخته شده در سلول ها ، همراه با ديگر زنبورها به طور پيوسته از بين مي روند و در نتيجه زنبورداران هنگامي كه روي چارچوب ها ديده مي شود "لكه سفر" ناميده مي شود. شانه عسل لانه زنبوري در "سوپرها" كه براي پرورش ماهي استفاده نمي شود (به عنوان مثال با قرار دادن محروم كننده ملكه) به رنگ روشن باقي مي ماند.
زنبورهاي متعدد ، به ويژه Polistinae و Vespinae ، به جاي موم شانه هاي شش ضلعي بسته بندي شده از كاغذ مي سازند. در برخي گونه ها (مانند Brachygastra mellifica) ، عسل در لانه ذخيره مي شود ، بنابراين از نظر فني يك لانه زنبوري كاغذي شكل مي گيرد. با اين حال ، اصطلاح "لانه زنبوري" اغلب براي چنين سازه هايي استفاده نمي شود.
هندسه لانه زنبوري
اطلاعات بيشتر: الگوهاي موجود در طبيعت
محورهاي سلولهاي لانه زنبوري هميشه تقريباً افقي هستند و قسمت باز آن از انتهاي پشتي بالاتر است. انتهاي باز يك سلول معمولاً به عنوان بالاي سلول و انتهاي مخالف آن به عنوان قسمت پايين سلول شناخته مي شود. سلولها كمي به سمت بالا ، بين 9 تا 14 درجه ، به سمت انتهاي باز شيب دارند.
دو توضيح احتمالي وجود دارد كه چرا لانه زنبوري بيش از هر شكل ديگري از شش ضلعي تشكيل شده است. اول ، كاشي كاري شش ضلعي يك پارتيشن با سلولهاي هم اندازه ايجاد مي كند ، در حالي كه محيط كل سلولها را به حداقل مي رساند. اين مورد كه در هندسه به عنوان حدس زنبوري معروف است ، توسط يان بروشك ارائه شد و بعدها توسط توماس هيلز اثبات شد. بنابراين ، يك ساختار شش ضلعي از كمترين مواد براي ايجاد يك شبكه از سلول ها در يك حجم معين استفاده مي كند. دليل دوم ، كه توسط دارسي ونتورث تامپسون ارائه شده است ، اين است كه اين شكل به سادگي از فرآيند جمع آوري سلول هاي مختلف توسط زنبورها ناشي مي شود: تا حدودي شبيه شكل هاي مرزي ايجاد شده در زمينه اي از حباب هاي صابون است. در تأييد اين امر ، وي خاطرنشان مي كند كه سلولهاي ملكه ، كه به صورت جداگانه ساخته شده اند ، نامنظم و توده اي هستند و هيچ تلاشي براي كارآيي ندارند.
در طول 14 روز زندگي خود به عنوان شفيره ، مهر و موم شده در سلول درپوش دار ، به يك زنبور كارگر (ماده) تبديل مي شود و در روز 21 ظاهر مي شود. در اكثر گونه هاي زنبورهاي عسل ، كارگران هر كاري جز تخم گذاري و جفت گيري انجام نمي دهند ، اگرچه كارگران زنبور عسل كيپ مي توانند تخم بگذارند. آنها شانه را از موم خارج شده از غدد زير شكم خود مي سازند. هنگامي كه به طور كامل توسعه مي يابند ، تعدادي از وظايف را انجام مي دهند (به زير مراجعه كنيد).
سلول لارو تخم مرغ دوره رشد متوسط شفيره را پوشانده است
(روزها تا ظهور)
شروع وزن باروري طول بدن باروري
كارگر تا روز 3 تا روز 9 روز 9 روز 10 تا ظهور (روز يازدهم يا دوازدهم آخرين كوره) 21 روز
(محدوده: 18-22 روز)
N/A 12-15 ميلي متر تقريبا 100 ميلي گرم
رفتار ازدحام
هنگامي كه مستعمره فرار مي كند (همه زنبورها مستعمره را ترك مي كنند) يا تقسيم مي شوند و بنابراين ازدحامي ايجاد مي كنند و سپس يك مستعمره جديد ايجاد مي كنند ، زنبورها بايد در رفتار خود عقب نشيني كنند تا اولين نسل را در خانه جديد ايجاد كنند. فوري ترين كار ايجاد موم جديد براي شانه خواهد بود. تهيه شانه بسيار دشوارتر از عسل است و براي توليد آن به شش برابر انرژي نياز دارد. گروهي كه به تازگي روي ميله ها (كندوي نوار بالا) يا پايه خالي (كندو جعبه لانگستروت) تازه ساخته شده است اغلب از آب قند تغذيه مي كنند ، سپس مي توانند به سرعت آن را براي ايجاد موم براي شانه جديد مصرف كنند. (كندوهاي بالغ نمي توانند آنقدر تغذيه شوند كه آنها را به جاي شهد ذخيره مي كنند ، اگرچه اگر زنبوردار عسل كافي نگذارد ، بايد كندوي زمستاني را تغذيه كرد.)
كندوي رز: يك كندو و روش مديريتي كه توسط تيم رو توسعه داده شده است ، نوعي از كندو BS National است. كندوي گل رز داراي ابعاد مقطعي مشابه كندوي ملي (460 ميلي متر در 460 ميلي متر) است ، اما يك جعبه عمق 190 ميلي متر (7.5 اينچ) را انتخاب مي كند. جعبه و اندازه قاب تنها براي بچه و عسل استفاده مي شود. استانداردسازي در يك اندازه پيچيدگي را كاهش مي دهد و اجازه حركت چارچوب هاي عسلي يا عسلي را به هر موقعيت ديگري در كندو مي دهد. از يك ملكه جدا كننده اجتناب مي شود و به ملكه اجازه مي دهد به هر جايي كه مي خواهد حركت كند. كلوني مي تواند در حين جريان زياد شيره منبسط شود و با كوچك شدن مستعمره در پاييز به قسمتهاي پايين كندو جمع شود. هنگام جمع آوري عسل ، قابهاي بچه و عسل را مي توان در صورت نياز به بالا يا پايين كندو منتقل كرد.
كندو اسميت
Segeberger Beute (آلماني)
D.E. كندو
Frankenbeute (آلماني)
Normalmass (آلماني)
كندوي دادانت: توسعه يافته توسط چارلز دادانت (در ايالات متحده در سال 1920 از كندو دادانت بلات ساخته شد)
Hyper Hyve: طراحي شده توسط مايك جيمز و داراي كندوي عايق با نظارت يكپارچه است.
كندوي جريان: طراحي اختصاصي براي كندوي زنبور عسل در سال 2015 در Indiegogo راه اندازي شد. اين بر اساس طراحي تيم پدر و پسر از زنبورداران و مخترعان ، استوارت و سيد اندرسون از استراليا بود تا راهي براي استخراج عسل از شانه بدون نياز به باز كردن كندو پيدا كنند. اين سيستم از قاب هاي پلاستيكي درجه مواد غذايي استفاده مي كند كه مي توان آنها را با استفاده از يك ابزار خاص تقسيم كرد و سپس عسل بدون نياز به برداشتن قاب ها به داخل ظروف جاري مي شود. برخي از نويسندگان با كندوي جريان مخالفت كرده اند.
عسل از كندوهاي سنتي معمولاً با فشار دادن استخراج مي شود - لانه زنبوري مومي را براي فشار دادن عسل خرد مي كنند. با توجه به اين برداشت ، كندوهاي عسل معمولاً بيشتر از يك كندو مدرن موم زنبور عسل ، اما عسل بسيار كمتري تهيه مي كردند.
چهار نوع كندوي سنتي شامل كندوهاي گلي ، كندوهاي خاك رس/كاشي ، اسكپ ها و آدامس هاي زنبور است.
كندوهاي گل آلود
كندوهاي گل هنوز در مصر و سيبري استفاده مي شود. اين ها استوانه هاي بلندي هستند كه از مخلوطي از گل پخته نشده ، كاه و سرگين ساخته شده اند.
كندوهاي خاك رس
كاشي هاي سفالي خانه هاي معمولي زنبورها در انتهاي شرقي مديترانه بود. استوانه هاي بلند خاك رس پخته شده در مصر باستان ، خاورميانه و تا حدودي در يونان ، ايتاليا و مالت استفاده مي شده است. گاهي اوقات به صورت جداگانه استفاده مي شد ، اما اغلب در رديف ها روي هم قرار مي گرفت تا سايه اي ايجاد كند ، حداقل براي كساني كه در بالا نيستند. نگهبانان يك سر آن را مي كشيدند تا زنبورها را به انتهاي ديگر برسانند در حالي كه عسل برداشت مي كردند.
شك و ترديد
اسكپ ها ، سبدهايي كه باز و بسته مي شوند ، حدود 2000 سال است كه براي نگهداري زنبورها استفاده مي شود. اعتقاد بر اين است كه براي اولين بار در ايرلند مورد استفاده قرار گرفته است ، در ابتدا از حصيري كه با گل و سرگين گچ شده بود ساخته شده بود ، اما پس از قرون وسطي ، تقريباً همه از ني ساخته شده بود. در اروپاي شمالي و غربي ، تكه هايي از كلاف چمن يا ني ساخته مي شد. در ساده ترين شكل ، يك ورودي منفرد در انتهاي كاسه وجود دارد. مجدداً ، هيچ ساختار داخلي براي زنبورها ارائه نشده است و مستعمره بايد لانه زنبوري خود را توليد كند ، كه به داخل كاسه متصل است.
پيشرفت وظايف
تميز كردن سلول (روزهاي 1 تا 2)
قبل از استفاده بعدي ، سلولهاي برود بايد تميز شوند. سلولها توسط ملكه بازرسي مي شوند و در صورت عدم رضايت از آنها استفاده نمي شود. زنبورهاي كارگر در مرحله تميز كردن اين تميز كردن را انجام مي دهند. اگر سلول ها تميز نيستند ، زنبور كارگر بايد بارها و بارها اين كار را انجام دهد.
پرستار زنبور عسل (روزهاي 3 تا 12)
زنبورهاي پرستار از ژله لارو كارگر تغذيه مي كنند كه از غدد توليد كننده ژل رويال ترشح مي شود. آنها همچنين براي ايجاد يك ژله نيمه رويال كه شبيه رويال است اما طعم آن بيشتر شبيه عسل است ، وارد سلول هاي مخصوص مي شوند.
زنبورهاي پرستار پيشرفته (روزهاي 6 تا 12)
زنبورهاي پرستار سپس ژل رويال را به لارو ملكه تغذيه مي كنند و هواپيماهاي بدون سرنشين به مدت 1 تا 3 روز ژله كارگر را دريافت مي كنند كه در آن زمان رژيم عسل را شروع مي كنند.
توليد موم (روزهاي 13-18)
زنبورهاي مومي از موم سلول مي سازند ، سلول هاي قديمي را ترميم مي كنند و شهد و گرده هاي آورده شده توسط ديگر كارگران را ذخيره مي كنند. در اوايل دوران حرفه اي كارگر ، موم را از فضاي بين چندين قسمت شكمي خود خارج مي كند. چهار مجموعه غدد مومي كه در چهار قسمت شكمي آخر شكم قرار دارند ، موم براي ساخت شانه توليد مي كنند.
فعاليتهاي كارگري
آب بندي عسل
عسل بالغ ، به اندازه كافي خشك شده ، توسط كارگران نماينده براي انجام اين كار با موم محكم بسته مي شود. آب بندي از جذب رطوبت هوا جلوگيري مي كند.
تغذيه با هواپيماي بدون سرنشين
هواپيماهاي بدون سرنشين در جواني خود را تغذيه نمي كنند. آنها توسط كارگران تغذيه مي شوند و سپس هنگامي كه زنبورهاي بدون سرنشين پير مي شوند ، خود را از منبع عسل تغذيه مي كنند.