فرمون ها (موادي كه در ارتباطات شيميايي نقش دارند) براي زنده ماندن زنبور عسل ضروري هستند. زنبورهاي عسل غربي تقريباً در تمام رفتارها از جمله فرمون ، از جمله جفت گيري ، زنگ خطر ، دفاع ، جهت گيري ، تشخيص خويشاوندي و مستعمرات ، توليد غذا و ادغام فعاليت هاي مستعمرات استفاده مي كنند.
اجتماعي بودن
درجاتي از تنوع اجتماعي بودن بين افراد وجود دارد. مانند بسياري از حشرات اجتماعي ديگر ، A. mellifera درگير تروفاللاكسي مي شود. هنگامي كه مدت زمان جفت گيري تروفالاكسي اندازه گيري شد ، مشخص شد كه مانند تعاملات اجتماعي انسان ، روندهاي طولاني مدت طولاني مدت براي هر زنبور عسل وجود دارد. تفاوتهاي بين فردي كمتر از آنچه در انسان يافت مي شود وجود دارد ، اما احتمالاً منعكس كننده ارتباط ژنتيكي بالاتري بين همسران كندو است.
اهلي كردن
اطلاعات بيشتر: اهلي كردن
انسانها هزاران سال است كه عسل را از زنبورهاي عسل غربي جمع آوري مي كنند ، با شواهدي در قالب هنر سنگي كه در فرانسه و اسپانيا يافت شده است كه قدمت آن به حدود 7000 سال قبل از ميلاد مي رسد. زنبور عسل غربي يكي از معدود حيوانات بي مهره اي است كه اهلي شده است. زنبورها احتمالاً براي اولين بار در مصر باستان اهلي شده اند ، جايي كه نقاشي هاي آرامگاه زنبورداري را به تصوير مي كشد. اروپايي ها در سال 1622 زنبورها را به آمريكاي شمالي آوردند.
زنبورداران زنبورهاي عسل غربي را براي چندين ويژگي مطلوب انتخاب كرده اند:
توانايي يك مستعمره براي زنده ماندن در دوره هايي با غذاي كم
توانايي مستعمره براي زنده ماندن در هواي سرد
مقاومت در برابر بيماري
افزايش توليد عسل
كاهش پرخاشگري
كاهش تمايل به ازدحام
كاهش ساختمان لانه
آرامش آسان با دود
اين تغييرات ، همراه با تغيير مكان مصنوعي ، زنبورهاي عسل غربي را از نظر زنبوردار بهبود بخشيده و همزمان آنها را براي بقا به زنبورداران وابسته مي كند. در اروپا ، بقاي هواي سرد به احتمال زياد براي آگاهانه يا غيرعلمي انتخاب شده است ، در حالي كه در آفريقا ، احتمالاً انتخاب توانايي زنده ماندن از گرما ، خشكسالي و باران شديد است.