عسل از كلني هاي زنبورهاي وحشي يا از كندوهاي اهلي شده جمع آوري مي شود. به طور متوسط، يك كندو حدود 29 كيلوگرم (65 پوند) عسل در سال توليد مي كند. [25] لانه زنبورهاي وحشي گاهي اوقات با دنبال كردن يك پرنده راهنماي عسل قرار مي گيرند.
براي جمع آوري ايمن عسل از كندو، زنبورداران معمولاً زنبورها را با استفاده از زنبور دودي آرام مي كنند. دود باعث ايجاد غريزه تغذيه (تلاش براي نجات منابع كندو از آتش سوزي احتمالي) مي شود، آنها را كمتر تهاجمي مي كند و فرمون هايي را كه زنبورها براي برقراري ارتباط از آنها استفاده مي كنند پنهان مي كند. لانه زنبوري از كندو خارج مي شود و عسل را مي توان با خرد كردن يا با استفاده از دستگاه عسل گير از آن استخراج كرد. سپس معمولاً عسل فيلتر مي شود تا موم زنبور عسل و ساير مواد زائد از بين برود.
قبل از اختراع قاب هاي متحرك، كلني هاي زنبور عسل اغلب براي انجام برداشت قرباني مي شدند. دروگر تمام عسل موجود را برداشت و در بهار آينده كل كلني را جايگزين كرد. از زمان اختراع قاب هاي متحرك، اصول دامپروري بيشتر زنبورداران را بر آن داشت تا اطمينان حاصل كنند كه زنبورهايشان ذخاير كافي براي زنده ماندن در زمستان دارند، [نيازمند منبع] يا با گذاشتن مقداري عسل در كندو و يا با تهيه يك جايگزين عسل براي كلني. آب قند يا شكر كريستالي (اغلب به شكل "آب نبات"). مقدار غذاي لازم براي زنده ماندن در زمستان به تنوع زنبورها و طول و شدت زمستان هاي محلي بستگي دارد.
بسياري از گونه هاي جانوري جذب منابع وحشي يا خانگي عسل مي شوند
سه شنبه ۱۱ آبان ۰۰ ۲۳:۴۷ ۲۹ بازديد
تا كنون نظري ثبت نشده است