اطلاعات موم زنبور عسل

موم زنبور

برودكامب به مرور تيره مي شود ، به دليل پيله هاي خالي و پوست لاروي ريخته شده در سلول ها ، همراه با ديگر زنبورها به طور پيوسته از بين مي روند و در نتيجه زنبورداران هنگامي كه روي چارچوب ها ديده مي شود "لكه سفر" ناميده مي شود. شانه عسل لانه زنبوري در "سوپرها" كه براي پرورش ماهي استفاده نمي شود (به عنوان مثال با قرار دادن محروم كننده ملكه) به رنگ روشن باقي مي ماند.

زنبورهاي متعدد ، به ويژه Polistinae و Vespinae ، به جاي موم شانه هاي شش ضلعي بسته بندي شده از كاغذ مي سازند. در برخي گونه ها (مانند Brachygastra mellifica) ، عسل در لانه ذخيره مي شود ، بنابراين از نظر فني يك لانه زنبوري كاغذي شكل مي گيرد. با اين حال ، اصطلاح "لانه زنبوري" اغلب براي چنين سازه هايي استفاده نمي شود.

 هندسه لانه زنبوري
اطلاعات بيشتر: الگوهاي موجود در طبيعت

محورهاي سلولهاي لانه زنبوري هميشه تقريباً افقي هستند و قسمت باز آن از انتهاي پشتي بالاتر است. انتهاي باز يك سلول معمولاً به عنوان بالاي سلول و انتهاي مخالف آن به عنوان قسمت پايين سلول شناخته مي شود. سلولها كمي به سمت بالا ، بين 9 تا 14 درجه ، به سمت انتهاي باز شيب دارند.

دو توضيح احتمالي وجود دارد كه چرا لانه زنبوري بيش از هر شكل ديگري از شش ضلعي تشكيل شده است. اول ، كاشي كاري شش ضلعي يك پارتيشن با سلولهاي هم اندازه ايجاد مي كند ، در حالي كه محيط كل سلولها را به حداقل مي رساند. اين مورد كه در هندسه به عنوان حدس زنبوري معروف است ، توسط يان بروشك ارائه شد و بعدها توسط توماس هيلز اثبات شد. بنابراين ، يك ساختار شش ضلعي از كمترين مواد براي ايجاد يك شبكه از سلول ها در يك حجم معين استفاده مي كند. دليل دوم ، كه توسط دارسي ونتورث تامپسون ارائه شده است ، اين است كه اين شكل به سادگي از فرآيند جمع آوري سلول هاي مختلف توسط زنبورها ناشي مي شود: تا حدودي شبيه شكل هاي مرزي ايجاد شده در زمينه اي از حباب هاي صابون است. در تأييد اين امر ، وي خاطرنشان مي كند كه سلولهاي ملكه ، كه به صورت جداگانه ساخته شده اند ، نامنظم و توده اي هستند و هيچ تلاشي براي كارآيي ندارند.

موم زنبور

در طول 14 روز زندگي خود به عنوان شفيره ، مهر و موم شده در سلول درپوش دار ، به يك زنبور كارگر (ماده) تبديل مي شود و در روز 21 ظاهر مي شود. در اكثر گونه هاي زنبورهاي عسل ، كارگران هر كاري جز تخم گذاري و جفت گيري انجام نمي دهند ، اگرچه كارگران زنبور عسل كيپ مي توانند تخم بگذارند. آنها شانه را از موم خارج شده از غدد زير شكم خود مي سازند. هنگامي كه به طور كامل توسعه مي يابند ، تعدادي از وظايف را انجام مي دهند (به زير مراجعه كنيد).
سلول لارو تخم مرغ دوره رشد متوسط ​​شفيره را پوشانده است

(روزها تا ظهور)
شروع وزن باروري طول بدن باروري
كارگر تا روز 3 تا روز 9 روز 9 روز 10 تا ظهور (روز يازدهم يا دوازدهم آخرين كوره) 21 روز

(محدوده: 18-22 روز)
N/A 12-15 ميلي متر تقريبا 100 ميلي گرم
رفتار ازدحام

هنگامي كه مستعمره فرار مي كند (همه زنبورها مستعمره را ترك مي كنند) يا تقسيم مي شوند و بنابراين ازدحامي ايجاد مي كنند و سپس يك مستعمره جديد ايجاد مي كنند ، زنبورها بايد در رفتار خود عقب نشيني كنند تا اولين نسل را در خانه جديد ايجاد كنند. فوري ترين كار ايجاد موم جديد براي شانه خواهد بود. تهيه شانه بسيار دشوارتر از عسل است و براي توليد آن به شش برابر انرژي نياز دارد. گروهي كه به تازگي روي ميله ها (كندوي نوار بالا) يا پايه خالي (كندو جعبه لانگستروت) تازه ساخته شده است اغلب از آب قند تغذيه مي كنند ، سپس مي توانند به سرعت آن را براي ايجاد موم براي شانه جديد مصرف كنند. (كندوهاي بالغ نمي توانند آنقدر تغذيه شوند كه آنها را به جاي شهد ذخيره مي كنند ، اگرچه اگر زنبوردار عسل كافي نگذارد ، بايد كندوي زمستاني را تغذيه كرد.)

موم زنبور

كندوي رز: يك كندو و روش مديريتي كه توسط تيم رو توسعه داده شده است ، نوعي از كندو BS National است. كندوي گل رز داراي ابعاد مقطعي مشابه كندوي ملي (460 ميلي متر در 460 ميلي متر) است ، اما يك جعبه عمق 190 ميلي متر (7.5 اينچ) را انتخاب مي كند. جعبه و اندازه قاب تنها براي بچه و عسل استفاده مي شود. استانداردسازي در يك اندازه پيچيدگي را كاهش مي دهد و اجازه حركت چارچوب هاي عسلي يا عسلي را به هر موقعيت ديگري در كندو مي دهد. از يك ملكه جدا كننده اجتناب مي شود و به ملكه اجازه مي دهد به هر جايي كه مي خواهد حركت كند. كلوني مي تواند در حين جريان زياد شيره منبسط شود و با كوچك شدن مستعمره در پاييز به قسمتهاي پايين كندو جمع شود. هنگام جمع آوري عسل ، قابهاي بچه و عسل را مي توان در صورت نياز به بالا يا پايين كندو منتقل كرد.
    كندو اسميت
    Segeberger Beute (آلماني)
    D.E. كندو
    Frankenbeute (آلماني)
    Normalmass (آلماني)
    كندوي دادانت: توسعه يافته توسط چارلز دادانت (در ايالات متحده در سال 1920 از كندو دادانت بلات ساخته شد)
    Hyper Hyve: طراحي شده توسط مايك جيمز و داراي كندوي عايق با نظارت يكپارچه است.
    كندوي جريان: طراحي اختصاصي براي كندوي زنبور عسل در سال 2015 در Indiegogo راه اندازي شد. اين بر اساس طراحي تيم پدر و پسر از زنبورداران و مخترعان ، استوارت و سيد اندرسون از استراليا بود تا راهي براي استخراج عسل از شانه بدون نياز به باز كردن كندو پيدا كنند. اين سيستم از قاب هاي پلاستيكي درجه مواد غذايي استفاده مي كند كه مي توان آنها را با استفاده از يك ابزار خاص تقسيم كرد و سپس عسل بدون نياز به برداشتن قاب ها به داخل ظروف جاري مي شود. برخي از نويسندگان با كندوي جريان مخالفت كرده اند.

موم زنبور

عسل از كندوهاي سنتي معمولاً با فشار دادن استخراج مي شود - لانه زنبوري مومي را براي فشار دادن عسل خرد مي كنند. با توجه به اين برداشت ، كندوهاي عسل معمولاً بيشتر از يك كندو مدرن موم زنبور عسل ، اما عسل بسيار كمتري تهيه مي كردند.

چهار نوع كندوي سنتي شامل كندوهاي گلي ، كندوهاي خاك رس/كاشي ، اسكپ ها و آدامس هاي زنبور است.
كندوهاي گل آلود

كندوهاي گل هنوز در مصر و سيبري استفاده مي شود. اين ها استوانه هاي بلندي هستند كه از مخلوطي از گل پخته نشده ، كاه و سرگين ساخته شده اند.
كندوهاي خاك رس

كاشي هاي سفالي خانه هاي معمولي زنبورها در انتهاي شرقي مديترانه بود. استوانه هاي بلند خاك رس پخته شده در مصر باستان ، خاورميانه و تا حدودي در يونان ، ايتاليا و مالت استفاده مي شده است. گاهي اوقات به صورت جداگانه استفاده مي شد ، اما اغلب در رديف ها روي هم قرار مي گرفت تا سايه اي ايجاد كند ، حداقل براي كساني كه در بالا نيستند. نگهبانان يك سر آن را مي كشيدند تا زنبورها را به انتهاي ديگر برسانند در حالي كه عسل برداشت مي كردند.

شك و ترديد

اسكپ ها ، سبدهايي كه باز و بسته مي شوند ، حدود 2000 سال است كه براي نگهداري زنبورها استفاده مي شود. اعتقاد بر اين است كه براي اولين بار در ايرلند مورد استفاده قرار گرفته است ، در ابتدا از حصيري كه با گل و سرگين گچ شده بود ساخته شده بود ، اما پس از قرون وسطي ، تقريباً همه از ني ساخته شده بود. در اروپاي شمالي و غربي ، تكه هايي از كلاف چمن يا ني ساخته مي شد. در ساده ترين شكل ، يك ورودي منفرد در انتهاي كاسه وجود دارد. مجدداً ، هيچ ساختار داخلي براي زنبورها ارائه نشده است و مستعمره بايد لانه زنبوري خود را توليد كند ، كه به داخل كاسه متصل است.

موم زنبور

پيشرفت وظايف
تميز كردن سلول (روزهاي 1 تا 2)

قبل از استفاده بعدي ، سلولهاي برود بايد تميز شوند. سلولها توسط ملكه بازرسي مي شوند و در صورت عدم رضايت از آنها استفاده نمي شود. زنبورهاي كارگر در مرحله تميز كردن اين تميز كردن را انجام مي دهند. اگر سلول ها تميز نيستند ، زنبور كارگر بايد بارها و بارها اين كار را انجام دهد.
پرستار زنبور عسل (روزهاي 3 تا 12)

زنبورهاي پرستار از ژله لارو كارگر تغذيه مي كنند كه از غدد توليد كننده ژل رويال ترشح مي شود. آنها همچنين براي ايجاد يك ژله نيمه رويال كه شبيه رويال است اما طعم آن بيشتر شبيه عسل است ، وارد سلول هاي مخصوص مي شوند.

    زنبورهاي پرستار پيشرفته (روزهاي 6 تا 12)
        زنبورهاي پرستار سپس ژل رويال را به لارو ملكه تغذيه مي كنند و هواپيماهاي بدون سرنشين به مدت 1 تا 3 روز ژله كارگر را دريافت مي كنند كه در آن زمان رژيم عسل را شروع مي كنند.

توليد موم (روزهاي 13-18)

زنبورهاي مومي از موم سلول مي سازند ، سلول هاي قديمي را ترميم مي كنند و شهد و گرده هاي آورده شده توسط ديگر كارگران را ذخيره مي كنند. در اوايل دوران حرفه اي كارگر ، موم را از فضاي بين چندين قسمت شكمي خود خارج مي كند. چهار مجموعه غدد مومي كه در چهار قسمت شكمي آخر شكم قرار دارند ، موم براي ساخت شانه توليد مي كنند.
فعاليتهاي كارگري
آب بندي عسل

عسل بالغ ، به اندازه كافي خشك شده ، توسط كارگران نماينده براي انجام اين كار با موم محكم بسته مي شود. آب بندي از جذب رطوبت هوا جلوگيري مي كند.
تغذيه با هواپيماي بدون سرنشين

 هواپيماهاي بدون سرنشين در جواني خود را تغذيه نمي كنند. آنها توسط كارگران تغذيه مي شوند و سپس هنگامي كه زنبورهاي بدون سرنشين پير مي شوند ، خود را از منبع عسل تغذيه مي كنند.

موم زنبور

توالي ژنوم همچنين نشان داد كه چندين گروه از ژنها ، به ويژه ژنهاي مرتبط با ريتم شبانه روزي ، بيشتر از ساير حشرات شبيه به مهره داران است. يكي ديگر از يافته هاي قابل توجه از مطالعه ژنوم زنبور عسل اين بود كه زنبور عسل غربي اولين حشره اي بود كه با سيستم متيلاسيون DNA كاربردي كشف شد ، زيرا آنزيمهاي كليدي عملكردي (DNA methyltransferase -1 و -3) در ژنوم شناسايي شدند. متيلاسيون DNA يكي از مكانيسم هاي مهم در اپي ژنتيك براي مطالعه بيان و تنظيم ژن بدون تغيير توالي DNA ، اما تغييراتي در فعاليت DNA است. متيلاسيون DNA بعدا مشخص شد كه نقش مهمي در تنظيم ژن و چسباندن ژن دارد. اين ژنوم در داشتن تعداد كمي عناصر قابل جابجايي غير معمول است ، اگرچه آنها در گذشته تكاملي وجود داشتند (بقايا و فسيل ها پيدا شده اند) و كندتر از عناصر مگس تكامل يافته اند.
خطرات و بقا
انگل ها ، بيماري ها و آفت كش ها
جمعيت زنبورهاي عسل غربي تهديدي براي افزايش بقاي خود در ساير گونه هاي گرده افشان ، مانند زنبور عسل شرقي معمولي دارد. جمعيت آمريكاي شمالي و اروپايي در اوايل دهه 1990 توسط هجوم كنه هاي واروآ به شدت كاهش يافت و زنبورداران ايالات متحده در 2006 و 2007 تحت تأثير اختلال فروپاشي مستعمرات قرار گرفتند. بهبود شيوه هاي فرهنگي و درمان هاي شيميايي عليه كنه هاي واروآ اكثر عمليات تجاري را نجات داد. نژادهاي جديد زنبورها در حال كاهش وابستگي زنبورعسل به سموم قارچي هستند. در اين دوره جمعيت زنبورهاي وحشي بسيار كاهش يافت. آنها به دليل انتخاب طبيعي براي مقاومت در برابر واروآ و افزايش مجدد جمعيت توسط نژادهاي مقاوم ، به آرامي در حال بهبود هستند. اگرچه عموماً اعتقاد بر اين است كه حشره كش ها جمعيت زنبورها را نيز كاهش داده اند ، به ويژه هنگامي كه بيش از دستورالعمل هاي برچسب استفاده مي شود ، زيرا آفات و بيماريهاي زنبور (از جمله كنه هاي ناي آمريكايي و ناي) در برابر داروها مقاوم مي شوند ، تحقيقات در اين زمينه قطعي نبوده است.

موم زنبور

فرمون ها (موادي كه در ارتباطات شيميايي نقش دارند) براي زنده ماندن زنبور عسل ضروري هستند. زنبورهاي عسل غربي تقريباً در تمام رفتارها از جمله فرمون ، از جمله جفت گيري ، زنگ خطر ، دفاع ، جهت گيري ، تشخيص خويشاوندي و مستعمرات ، توليد غذا و ادغام فعاليت هاي مستعمرات استفاده مي كنند.
اجتماعي بودن

درجاتي از تنوع اجتماعي بودن بين افراد وجود دارد. مانند بسياري از حشرات اجتماعي ديگر ، A. mellifera درگير تروفاللاكسي مي شود. هنگامي كه مدت زمان جفت گيري تروفالاكسي اندازه گيري شد ، مشخص شد كه مانند تعاملات اجتماعي انسان ، روندهاي طولاني مدت طولاني مدت براي هر زنبور عسل وجود دارد. تفاوتهاي بين فردي كمتر از آنچه در انسان يافت مي شود وجود دارد ، اما احتمالاً منعكس كننده ارتباط ژنتيكي بالاتري بين همسران كندو است.

اهلي كردن

اطلاعات بيشتر: اهلي كردن

انسانها هزاران سال است كه عسل را از زنبورهاي عسل غربي جمع آوري مي كنند ، با شواهدي در قالب هنر سنگي كه در فرانسه و اسپانيا يافت شده است كه قدمت آن به حدود 7000 سال قبل از ميلاد مي رسد. زنبور عسل غربي يكي از معدود حيوانات بي مهره اي است كه اهلي شده است. زنبورها احتمالاً براي اولين بار در مصر باستان اهلي شده اند ، جايي كه نقاشي هاي آرامگاه زنبورداري را به تصوير مي كشد. اروپايي ها در سال 1622 زنبورها را به آمريكاي شمالي آوردند.

زنبورداران زنبورهاي عسل غربي را براي چندين ويژگي مطلوب انتخاب كرده اند:

    توانايي يك مستعمره براي زنده ماندن در دوره هايي با غذاي كم
    توانايي مستعمره براي زنده ماندن در هواي سرد
    مقاومت در برابر بيماري
    افزايش توليد عسل
    كاهش پرخاشگري
    كاهش تمايل به ازدحام
    كاهش ساختمان لانه
    آرامش آسان با دود

 اين تغييرات ، همراه با تغيير مكان مصنوعي ، زنبورهاي عسل غربي را از نظر زنبوردار بهبود بخشيده و همزمان آنها را براي بقا به زنبورداران وابسته مي كند. در اروپا ، بقاي هواي سرد به احتمال زياد براي آگاهانه يا غيرعلمي انتخاب شده است ، در حالي كه در آفريقا ، احتمالاً انتخاب توانايي زنده ماندن از گرما ، خشكسالي و باران شديد است.

موم زنبور

به طور دوره اي ، مستعمره تعيين مي كند كه ملكه جديد مورد نياز است. سه علت كلي وجود دارد:

    كندو پر از عسل است و فضاي كمي براي تخم مرغ هاي جديد باقي مي ماند. اين باعث ايجاد ازدحامي مي شود ، جايي كه ملكه پير نيمي از زنبورهاي كارگر را براي ايجاد مستعمره جديد مي گيرد و ملكه جديد را با نيمي ديگر از كارگران براي ادامه زندگي قديمي ترك مي كند.
    ملكه پير شروع به شكست مي كند ، كه تصور مي شود با كاهش فرمون ملكه در طول كندو نشان داده مي شود. اين به عنوان supersedure شناخته مي شود و در پايان آن ، ملكه پير معمولاً كشته مي شود.
    ملكه پير به طور ناگهاني مي ميرد ، وضعيتي كه به عنوان فراروي اضطراري شناخته مي شود. زنبورهاي كارگر چندين تخم (يا لارو) با محدوده سني مناسب پيدا مي كنند و سعي مي كنند آنها را به ملكه تبديل كنند. به طور كلي مي توان جايگزيني اضطراري را تشخيص داد زيرا سلولهاي ملكه جديد از سلولهاي شانه ساخته شده اند ، به جاي اينكه از پايين قاب آويزان شوند.

صرف نظر از محرك ، كارگران با ادامه تغذيه ژل رويال لاروها را تبديل به ملكه مي كنند.

ملكه ها در سلولهاي معمولي پرورش ماهي افقي لانه زنبوري پرورش داده نمي شوند. سلول ملكه بزرگتر و جهت عمودي دارد. اگر كارگران احساس كنند كه يك ملكه پير در حال ضعيف شدن است ، سلولهاي اضطراري (معروف به سلولهاي سوپر سدور) از سلولهاي تخم مرغ يا لاروهاي جوان توليد مي كنند و از شانه بيرون مي زنند. هنگامي كه ملكه تغذيه لارو خود را تمام مي كند و به بچه ها مي پردازد ، به حالت سر به سمت پايين حركت مي كند و بعداً راه خروج از سلول را مي جويد. در زمان شفاهي ، كارگران سلول را مي بندند (مهر و موم مي كنند). ملكه با رها كردن مجموعه پيچيده اي از فرمون ها كه به رايحه ملكه معروف است ، بر زنبورهاي كار كنترل مي كند.

موم زنبور

همه زنبورهاي عسل در مستعمرات زندگي مي كنند كه در آن كارگران به عنوان نوعي دفاع از مزاحمان مي گويند و زنبورهاي نگران يك فرمون آزاد مي كنند كه واكنش حمله را در ساير زنبورها تحريك مي كند. گونه هاي مختلف زنبورهاي عسل با داشتن خاردارهاي كوچك روي نيش از همه گونه هاي ديگر زنبورها (و تقريباً همه ديگر Hymenoptera) متمايز مي شوند ، اما اين خاردارها فقط در زنبورهاي كارگر يافت مي شوند.

دستگاه نيش ، از جمله خاردارها ، ممكن است به طور خاص در پاسخ به شكار توسط مهره داران تكامل يافته باشد ، زيرا معمولاً خاردارها عمل نمي كنند (و دستگاه نيش جدا نمي شود) مگر اينكه نيش در بافت گوشتي تعبيه شده باشد. در حالي كه نيش همچنين مي تواند در غشاي بين مفاصل اسكلت خارجي حشرات ديگر نفوذ كند (و در دعوا بين ملكه ها استفاده مي شود) ، در مورد Apis cerana japonica ، دفاع در برابر حشرات بزرگتر مانند زنبورهاي شكارچي (به عنوان مثال شاخ غول آسايي) معمولاً انجام مي شود. توسط احاطه مزاحم با توده اي از زنبورهاي كارگر مدافع ، كه عضلات آنها را به شدت ارتعاش مي كند تا دماي مزاحم را به سطح كشنده برساند ("گلوله زدن"). پيش از اين تصور مي شد كه گرما به تنهايي مسئول كشتن زنبورهاي مزاحم است ، اما آزمايشات اخير نشان داده است كه افزايش دما در تركيب با افزايش سطح دي اكسيد كربن در داخل توپ باعث ايجاد اثر كشنده مي شود.  اين پديده همچنين براي كشتن ملكه اي كه به عنوان فرد مزاحم يا معيوب شناخته مي شود ، مورد استفاده قرار مي گيرد ، اقدامي كه زنبورداران با عنوان "ضربه زدن به ملكه" شناخته مي شوند ، و به دليل گوي زنبورهاي شكل گرفته نامگذاري شده است.

موم زنبور

زنبورهاي كارگر در سن خاصي موم زنبور عسل را از يك سري غدد برون زا بر روي شكم خود ترشح مي كنند. آنها از موم براي تشكيل ديوارها و كلاهك هاي شانه استفاده مي كنند. مانند عسل ، موم زنبور عسل توسط انسان براي اهداف مختلف مانند شمع سازي ، ضد آب ، توليد صابون و لوازم آرايشي ، دارويي ، هنري ، جلا دهنده مبلمان و موارد ديگر جمع آوري مي شود.
نان زنبور
مقاله اصلي: گرده زنبور عسل

زنبورها گرده را در سبدهاي گرده خود جمع آوري كرده و به كندو برمي گردانند.

زنبورهاي كارگر گرده ، عسل و ترشحات غده اي را با هم تركيب كرده و اجازه مي دهند در شانه تخمير شود تا نان زنبور تهيه شود. فرآيند تخمير مواد مغذي اضافي را از گرده آزاد مي كند و مي تواند آنتي بيوتيك ها و اسيدهاي چرب توليد كند كه از فساد جلوگيري مي كند.  نان زنبور عسل توسط زنبورهاي پرستار (كارگران جوان) كه ژل رويال غني از پروتئين مورد نياز ملكه را توليد مي كنند و لاروها در غدد زير حلق آنها توليد مي شود ، مصرف مي شود. در كندو ، گرده به عنوان منبع پروتئيني لازم در طول پرورش نوزاد استفاده مي شود. در محيط هاي خاص ، گرده اضافي را مي توان از كندوهاي A. mellifera و A. cerana جمع آوري كرد. اين محصول به عنوان مكمل سلامتي مورد استفاده قرار مي گيرد. از آن با موفقيت متوسط ​​به عنوان منبع گرده براي گرده افشاني دست استفاده شده است.